selamat malam (NL)

Selamat Malam!

Ons laatste update schreven we vanuit Yogyakarta (Java), inmiddels zijn we in Medan (Sumatra). Wat is er in de tussentijd allemaal gebeurt?

Vanuit Yogya ging onze reis verder naar Solo. De dagen in Solo waren erg relaxed. Zaterdag en zondag leek de stad -ivm met het einde van de ramadan- wel uitgestorven: alle winkels en restaurants gesloten, geen hond op straat... "Idul fitri" (suikerfeest) is als kerst bij ons: met de hele familie bijelkaar; veel cadeaus en nog meer eten. Wij hebben veel gelezen en uren gefietst waardoor we toch een groot deel van de stad hebben kunnen zien. De fiets is in Indonesië een vervoersmiddel dat alleen door de aller-, allerarmsten gebruikt wordt, zodra je maar een beetje geld hebt zorg je er wel voor dat je nooit meer op een fiets gezien wordt. Jullie kunnen je dus de reactie van de locals voorstellen toen ze ons, als rijke westerlingen, op de fiets zagen cruisen :-)

Dinsdag zijn we in een openbaarvervoer-marathon van Solo via Bandung naar Cianjur gereden (13,5h: becak, trein, taxi, bus, minivan, auto). Cianjur is een klein verslapen stadje in West-Java, totaal niet toeristisch, er zijn dan ook geen hotels. Wij logeerden in het kader van een homestayproject bij een gastfamilie in het tuinhuisje. Organisator van dit project is Yudi, een engelsleraar die ons het "echte" indonesië wilde laten zien. En dat is gelukt!
We hebben heel veel lokale tradities en ambachten gezien, heerlijke lokale gerechten gegeten, veel locals gesproken en engelse lessen met hysterische tieners bezocht. Woensdag zijn we, na een prachtige wandeltocht door rijstvelden en regenwoud, bij een familie op visite geweest die, afgezonderd van de rest van de wereld zonder electriciteit en stromend water, in een bamboehut in de jungle wonen. Ze verbouwen hun eigen groenten en fruit, houden een aantal kippen (voor eieren en vlees) en om de 14 dagen gaan ze naar de markt om hun zelfgemaakte palmsuiker te verkopen. Na een heerlijke maaltijd werden we zelfs nog even gemasseerd en met verse kokosnoten verwend. Het is voor ons nauwelijks voor te stellen onder wat voor eenvoudige omstandigheden deze mensen wonen, en indrukwekkend om te zien hoe ze toch -of misschien juist daardoor, gelukkig zijn.
De overige dagen hebben we een waterval en een drijvend vissersdorpje bezocht (50.000 drijvende fishfarms op een stuwmeer), vervoersmiddel: motortaxi. Ons verblijf in Cianjur was zeer indrukwekkend en interessant. Yudi en zijn team konden ons, ver weg van de toeristenmassa, het Indonesië laten zien dat je anders als backpacker niet snel zou ontdekken. Een echte aanrader!(http://cianjuradventure.com)

Zaterdag vlogen we, na een helse tocht met de bus (3 uur met 15 man in een 10persoons-busje met piepende remmen en een lamme koppeling) van Jakarta naar Sumatra. Eigenlijk hadden we spannende reisplannen voor dit eiland maar door een ongelukje zitten we de komende dagen helaas in Medan vast. Baschi heeft namelijk 2 wonden aan zijn scheenbeen opgelopen die gehecht moesten worden, niks ergs, maar ivm controlles, hygiëne en het vochtige klimaat moeten we hier blijven. Voordeel hiervan is dat we naar een luxe hotel verhuisd zijn met coctailbar, massage en zwembad dus we vermaken ons wel! :-)

Heel veel liefs
baschi & efi