tassie has it all (nl)

Tasmanië, een eiland ten zuiden van Melbourne, ontdekt in 1642 door Abel Tasman. Onze 'eerste' indruk: woest en ruig maar machtig prachtig!
Ruim een week touren we nu al langs de Noord-Oostkust. De eerste paar dagen meestal moederziel alleen: dit deel van het eiland is bijzonder laag bevolkt en toeristen komen er nauwelijks. Verbazingwekkend eigenlijk, want de witte zandstranden en het heldere turqoise water zijn geweldig mooi. Bovendien zullen alle geologen en ornithologen beginnen te hyperventileren bij het zien van de verschillende rotsformaties/vogelsoorten die in alle mogelijke kleuren, vormen en maten aanwezig zijn.

De eerste dag zijn we vanaf de veerpont de tamarrivier stroomopwaarts richting noorden gereden (tussenstop: het kneuterige dorpje Grindelwald, een zwitsers vakantiedorp (gebouwd door een Hollander?!). De tweede dag op Tassie zijn we via 4wd-tracks door het wilde noorden gereden en zijn zo op een prachtig plekje, direct aan zee, beland. Ver weg van de bewoonde wereld... Na een uurtje kregen we echter visite. Een local van het dichstbijzijnde stadje (1uur) die tijdens het weekeinde op dat plekje wilde kamperen en vissen. Hij was zo flabbergasted dat wij als toeristen het "mooiste plekje in heel Tasmanië" hadden gevonden - "ik heb hier nog nooit een toerist gezien!" - dat hij ons meteen uitnodigde voor een vaart op zijn vissersbootje. Tijdens de 1,5uur duurende tocht hebben we, waarschijnlijke als een van de weinige toeristen ooit, nog even voet aan wal gezet op het verlaten eiland Waterhouse Point.

De volgende dagen stonden o.a Mount William National Parc en de Bay of Fires op het programma. Men zegt dat de Bay of Fires door haar "ontdekkers" zo genoemd werd nadat ze de kampvuren van de Aboriginals langs de kust zagen. Wij persoonlijk vermoeden dat het meer met de rode rotsen, die je langs de hele baai ziet, te maken heeft, maar ja, wie zijn wij? Helaas hadden wij tijdens ons verblijf in deze streek erg slecht weer. Maar stel je voor: deze streek, mooi weer, een lekker verse visje op je bord, een koud biertje in de hand en een mooie zonsondergang - "life may never be that good again..."

De toer ging verder richting Freycinet National Parc waar we (met prachtig weer) flink gewandeld hebben, o.a. langs de bekende wineglassbay en hazard beach. Gisteren zijn we - samen met een heftige storm - in Hobart aangekomen: een leuk vissersstadje en een welkome afwisseling na alle 'one-cow-dorpen' van de afgelopen week. Slenteren over de bekende Salamancamarkt, koffiedrinken, krantje lezen en schuilen voor de regen: wij genieten van een lazy weekeinde en sturen veel liefs naar huis!

Baschi & Efi